Hervorming van de re-integratieprocedure voor langdurig zieken

Een jaar na de hervorming van de re-integratieprocedure voor langdurig zieken zien we dat de hervorming duidelijk effect heeft, maar het blijft een pleister op een houten been. Het beste middel tegen langdurige ziekte is en blijft de aanpak van ziekmakend werk.

Een jaar geleden in oktober werd de re-integratieprocedure voor langdurig zieken hervormd. De statistieken over de re-integratietrajecten nieuwe stijl leren ons alvast twee zaken: de hervorming heeft duidelijk haar effect gehad, en re-integratietrajecten blijven een pleister op een houten been.

Het eerste dat opvalt is de scherpe daling van het aantal aangevraagde re-integratietrajecten: een teken dat de hervorming werkt. Het klinkt misschien raar om positief te zijn over minder re-integratietrajecten, maar die daling was verwacht en is een goed teken.

Medische overmacht 

Sinds de vorige hervorming van de re-integratietrajecten in 2016 is het ACV namelijk steeds blijven hameren op het probleem van de “ontslagmachine” van de re-integratietrajecten. De statistieken en getuigenissen leerden ons dat werkgevers vaak helemaal niet van plan waren om de werknemer te re-integreren op het werk, maar dat ze de procedure misbruikten om te komen tot een contractbeëindiging wegens medische overmacht.

Een van belangrijkste elementen van de hervorming een jaar geleden was dan ook het opsplitsen van de procedure voor re-integratie en de procedure voor contractbeëindiging medische overmacht. Nu er geen reden meer is om de re-integratieprocedure te gebruiken als men eigenlijk contractbeëindiging wil bekomen, zien we duidelijk dat het ACV gelijk had. De aanvragen voor re-integratie zijn sterk gedaald, terwijl de aanvragen voor de nu aparte procedure contractbeëindiging wegens medische overmacht gelijkaardig zijn gestegen.
Dat merken we ook op het SCK CEN nu er recent 3 dossiers tot beëindiging van de arbeidsovereenkomst door medische overmacht zijn opgestart.

Het aantal langdurige ziekte verminderen

Een conclusie die ook de nieuwe cijfers bevestigen, is dat het systeem van re-integratietrajecten wel verbeterd is, maar het blijft dweilen met de kraan open. Het aantal werknemers dat jaarlijks langdurig ziek uitvalt, is en blijft een veelvoud van het aantal werknemers dat jaarlijks via een geslaagd re-integratietraject terug aan het werk kan. De meest effectieve werkwijze is dus de instroom in langdurige ziekte verminderen.

Recent gepubliceerde cijfers over arbeidskwaliteit in België illustreren opnieuw waar we moeten kijken willen we langdurige ziekte aan de bron aanpakken, namelijk vormen van arbeid waarvan we weten dat ze werknemers uiteindelijk in langdurige ziekte doen belanden.

Als zij later in hun loopbaan kunnen wisselen naar lichter, minder ziekmakend werk dan halveert hun kans om vroegtijdig de arbeidsmarkt te moeten verlaten. Denken we maar aan ploegenwerkers. Maar voor de grote groep van werknemers is wisselen van job gewoon geen optie. En of ze nu naar een minder belastende job kunnen of niet, iedere werknemer die blootgesteld wordt aan zulke vormen van arbeid draagt er de gezondheidsgevolgen van, van occasioneel last tot langdurig ziek.

Veiligheid en Gezondheid op het Werk

Op de Werelddag voor Veiligheid en Gezondheid op het Werk vorig jaar eiste het ACV dan ook een versterking van de wetgeving welzijn op het werk, om deze enorme uitdaging aan de bron aan te pakken. Sindsdien heeft ook een werkgroep op vraag van Minister van Werk Dermagne zich over de gaten in onze wetgeving gebogen, en zou hij het resultaat daarvan deze maand aan de sociale partners voorleggen voor advies. We hopen op een stevig voorstel, en zullen mee ijveren om het nog deze legislatuur in de welzijnswet te krijgen.